[EFC] Gino Angeloni

.

.
.
ชื่อ : จีโน่ แองเจโลนี่ (Gino  Angeloni)

ตำแหน่ง : ผู้สื่อข่าวของสโมสร EFC

วันเกิด : 13 มี.ค.

อายุ : 30 ปี

น้ำหนัก/ส่วนสูง : 65/177

สีผม / สีตา : น้ำตาล/น้ำตาลอ่อน

สัญชาติ : อิตาลี (เชื้อชาติ : อิตาลี – ญี่ปุ่น)

ภาษา : อิตาเลียน, อังกฤษ, ญี่ปุ่น

ศาสนา : คริสต์

สถานภาพ : โสด (NL BL OK แต่เจ้าตัวชอบลูก้าอยู่)

ทวิตเตอร์ : @EFC_Gino
.
.
.
ครอบครัว :

– พ่อแม่เป็นมีบริษัทใหญ่ที่มีสาขามากมายในต่างประเทศ เป็นกิจการค้าปลีกคล้าย ๆ Wal-Mart ฐานะทางบ้านเรียกได้ว่ารวยมาก
– ทางครอบครัวถือหุ้นในทีมฟุตบอลชื่อดังทีมหนึ่งของอังกฤษ และเป็นแฟนทีมนั้นทั้งครอบครัวด้วย
– เป็นลูกคนเดียว ไม่มีพี่น้อง พ่อแม่รักและตามใจมาก
.
.
.
อยู่กับทีม EFC ตั้งแต่อายุเท่าไหร่ :

เพิ่งย้ายมาไม่นาน(อายุ30) ลูก้าเป็นคนแนะนำว่าทาง EFC กำลังหานักข่าว จีโน่เลยเข้ามาสมัครเพราะอยากอยู่ใกล้ ๆ ลูก้า
.
.
.
ประวัติส่วนตัว :

เกิดในครอบครัวที่มีฐานะ เรียนกับลูก้ามาตั้งแต่ชั้นประถมเลยสนิทกันมาก ๆ ที่บ้านทั้งพ่อและแม่ต่างบ้าบอลแต่เจ้าตัวเป็นพวกหนอนหนังสือเลยไม่ค่อยสนใจฟุตบอลเท่าไร จนกระทั่งลูก้าชวนให้ไปแข่งกับเพื่อน ๆ ที่โรงเรียน จีโน่เล่นในแนวหน้า มักจะเล่นปีก กลางรุก และกองหน้าในบางครั้ง แต่ตำแหน่งที่ถนัดจะเป็นกลางรุกมากกว่า หลังได้เล่นฟุตบอลไปสักพักก็เริ่มเข้าใจความสนุกของฟุตบอล ลูก้าเลยพาไปเข้าอะคาเดมี่เดียวกัน จีโน่ก็ผ่านการทดสอบจนได้เข้าร่วมและซ้อมด้วยกันมานับแต่นั้น

ช่วงอายุ16 จีโน่ทะเลาะกับเพื่อนที่โรงเรียนเพราะเพื่อนดูถูกลูก้าว่าใช้เส้นไปเข้าร่วมในอะคาเดมี่และฝีมือจริงๆก็เป็นได้แค่ตัวสำรองเท่านั้น จีโน่เลยทะเลาะกับพวกเขาจนถูกผลักตกลงไปบนถนน จังหวะนั้นเขาล้มกระแทกพื้นอย่างแรงจนไม่สามารถลุกกลับขึ้นมาได้ในทันที และถูกรถที่ขับผ่านมาทับจนบาดเจ็บสาหัส ขาทั้งสองข้างเกือบขาด

เส้นทางการเป็นนักฟุตบอลของจีโน่เลยจบลงแค่นั้น แม้จะรักษาจนสามารถกลับมาเดินได้อีกครั้ง แต่ก็ไม่สามารถเล่นกีฬาหรือแม้แต่จะวิ่งได้เหมือนเดิม ลูก้าเสียใจกับเรื่องนี้มาก แต่จีโน่กลับดูเหมือนไม่ได้เสียใจอะไรเท่าไร รู้สึกเหมือนว่าถึงไม่ได้เล่นฟุตบอลก็เดินหน้าต่อไปในทางอื่นได้

หลังจบจากไฮสคูล จีโน่เข้ามหาวิทยาลัยและเรียนด้านนิเทศศาสตร์ จบออกมาทำงานเป็นนักข่าวสายกีฬาแต่เน้นเขียนบทความมากกว่าออกกล้อง เส้นทางการเรียนแบบนั้นทำให้ต้องแยกจากลูก้าแต่ก็ยังติดต่อกันอยู่ตลอด หลังเรียนจบ จีโน่ทำงานที่อิตาลีช่วงสั้น ๆ ก่อนจะย้ายไปฝึกงานที่อังกฤษอีกพักหนึ่ง แต่ไม่มีตำแหน่งงานว่างเสียที เลยย้ายไปทำงานให้สำนักพิมพ์ที่ญี่ปุ่นโดยประจำด้านข่าวกีฬาต่างประเทศ ทำงานนี้อยู่หลายปีก่อนจะมาเป็นนักข่าวของ EFC

ในช่วงที่เพิ่งเรียนจบและกำลังทำงานอยู่ที่อิตาลีนั้นเป็นช่วงที่ลูก้าได้เริ่มลงตัวจริงบ่อย ๆ พอดี จีโน่มีโอกาสได้ไปดูลูก้าในสนามในฐานะนักข่าว ในตอนนั้นเองที่เขาต้องเสียน้ำตาเพราะเพิ่งตระหนักได้ว่าเขาอยากลงไปอยู่ในสนามมากกว่านั่งอยู่บนอัฒจรรย์ แต่ทุกอย่างมันสายเกินแก้ไปแล้ว จีโน่เลยตัดสินใจจะเป็นนักข่าวสายกีฬาไปเรื่อย ๆ แม้ไม่สามารถทำความฝันให้เป็นจริงได้ แต่อย่างน้อยได้อยู่ใกล้ ๆ กับสิ่งที่ฝันไว้ก็ยังดี

.
.
.
อุปนิสัยระหว่างทำงาน :

– ตั้งใจทำงาน ตรงต่อเวลา แต่ไม่เคร่งเครียดกับงานมากนัก
– เวลาเขียนบทความจะต้องการที่เงียบ ๆ มีสมาธิ ถ้ามีคนอยู่ด้วยจะเขียนไม่ค่อยได้
– เวลาอยู่หน้ากล้องจะดูร่าเริงกว่าปกติ ซึ่งส่วนใหญ่เป็นการแสดง
– ไม่ค่อยมีปัญหาระหว่างทำงาน เพราะเป็นคนสบาย ๆ ยังไงก็ได้
.
.
.
อุปนิสัยนอกเวลาทำงาน :

– เป็นมิตร คุยได้กับทุกคน พูดจาออกจะกวนนิด ๆ
– แต่จริงๆไม่ค่อยยอมสนิทกับใคร ค่อนข้างเว้นระยะกับเพื่อนร่วมงาน สันโดษ ดูไม่ค่อยแคร์ใครเท่าไร
– ปกติเป็นคนนิ่ง ๆ ดูไม่ค่อยมีสีสันเท่าไร
– ใจเย็น แต่ก็ขี้รำคาญ
– ขี้เบื่อมาก ๆ มีแค่บางเรื่องเท่านั้นที่ไม่เคยเบื่อ และหนึ่งในนั้นคือเรื่องฟุตบอล
– จะสนใจและชื่นชมเป็นพิเศษกับคนที่ตัวเองรู้สึกว่าฉลาด
– เกลียดมากเวลาที่ไม่สามารถเป็นตัวของตัวเองได้ หรือมีคนมายุ่งมาบังคับมากไป
– หัวดื้อและเอาแต่ใจตัวเองมาก ๆ ในบางเรื่อง
– เคยคิดว่าตัวเองเป็นคนที่เอาแต่ใจที่สุดในโลก จนกระทั่งเจอลูก้า (……)
– ติดนั่งเท้าคางเป็นท่าประจำ
– เพราะขี้เบื่อเลยมักจะไปเที่ยวที่ไม่ซ้ำ เที่ยวต่างประเทศก็บ่อย แต่ไม่ชอบไปเที่ยวแบบเอ็กซ์ตรีม
– ชอบสกินชิปพอประมาณ แต่ไม่ค่อยชอบเวลาคนอื่นมาถึงเนื้อถึงตัวก่อนเท่าไร ยกเว้นครอบครัวกับลูก้าที่เป็นเพื่อนสนิทที่สุด
– เพราะเคยบาดเจ็บหนักมาก่อนเลยค่อนข้างถนอมร่างกายตัวเองมาก ซีเรียสกับเรื่องการทำร้ายร่างกายด้วย เช่น ถ้าถูกคนอื่นทำร้ายร่างกายหรือจงใจทำให้ขาของตนเจ็บก็จะโกรธมาก หรือถ้าเห็นนักเตะคนไหนถูกอีกฝ่ายทำให้บาดเจ็บแบบตั้งใจก็จะโมโหเช่นกัน
.
.
.
อื่นๆ :

– เกิดและโตที่อิตาลี มีญาติฝ่ายแม่อยู่ญี่ปุ่น เรียนมหาวิทยาลัยที่อังกฤษ เลยมักไปๆมาๆสามประเทศนี้
– มีคนรู้จักเยอะ แต่คนที่นับเป็นเพื่อนมีน้อย
– นามปากกาตอนเขียนบทความในญี่ปุ่นใช้ชื่อ นากาตะ เซย์จิ (Nagata Seiji)
– แอบชอบลูก้ามาตลอด แต่เพราะลูก้าย้ำตลอดว่าไม่คิดจะมีแฟน ตอนนี้เลยไม่ได้หวังอะไรนอกจากเป็นเพื่อนกันตลอดไป
– ทำอาหารง่าย ๆ ได้บ้าง เพราะออกจากบ้านมาอยู่คนเดียวนานแล้ว
– เวลาพักผ่อนอยู่บ้านก็มักจะดูหนัง ดูบอลไปเรื่อยเปื่อย
– ทางบ้านอยากให้สานต่อธุรกิจที่บ้านอยู่เหมือนกัน แต่เซย์จิเป็นประเภทที่แค่เห็นตัวเลขเยอะ ๆ ก็เซ็งแล้ว เรื่องจะรับสืบทอดคงต้องปิ๋วไป